Na twee hele mooie en relaxte dagen in Coyhaique gaan we weer op weg. Het regent... achja, het heeft hier volgens andere fietsers de afgelopen maand onafgebroken geregend, dus we mogen blij zijn als we überhaupt een paar mooie dagen hebben! We vertrekken best laat en verwachten niet dat we een volgend dorpje gaan halen. Als de lucht na 40 kilometer opklaart, gaat het echter supergoed en fietsen we door. We hoorden van meerdere fietsers van een ´casa de cyclistas´ waar we kunnen slapen voor niks. Als we daar aankomen is er een mis bezig (het is in een soort dorpskerkje in een huis), maar daar horen we de rest van de avond niks meer van. Na 24:00u is Antoon jarig! Mélanie heeft het beste cadeau ooit verzonnen, namelijk een met balonnen versierde fiets! Én we gaan twee dagen relaxen in de thermen van Puyuhuapi! Daar moeten we dan nog wel even heen fietsen...
Voordat we daar zijn is het nog minstens twee dagen fietsen, de eerste dag door de regen, de tweede dag over een onverharde weg en een pas. Voor de pas zien we een andere fietser met veel tassen. Hij blijkt een fanatieke spinning coach te zijn uit Buenos Aires. Dat kunnen we wel gebruiken bergop ;). (Mélanie baalde hier in het begin wel van, want zij had niet zo´n zin in zo´n fanatiekeling, gheghe, maar ze fietste minstens zo goed (daar is bewijs van!)).
Het begin van de pas is erg zwaar; vanwege de regen is de weg heel zacht en zak je er een stukje in weg. Gelukkig duurt dat niet zo lang en wordt de pas echt heel mooi! Hier lijkt het echt op een regenwoud (dat is het vanwege de regen waarschijnlijk ook). Na anderhalf uur zijn we op de top. Al met al viel het heel erg mee, en we vinden dat we al wel ergere passen hebben gehad. De volgende kilometers gaan snel! Iets te snel soms, want de weg zit vol met gaten.
´s Avonds staan we op een camping aan een fjord. Als we daar aankomen horen we een blazend geluid in het water, dolfijnen! Ze komen dicht langs de kust zwemmen en we kunnen ze goed zien; het water is spiegelglad! Het is hier heel erg rustig en mooi.
De volgende dag wandelen we naar de ´Ventisquero Colgante´, een ´hangende´ gletsjer. De wandeling op zich is al heel bijzonder, het ziet er hier uit als een jungle, overal hoor je vogels en je kunt maar een meter door de begroeiing kijken (planten met gigantische bladeren, lianen, bamboe).
De gletsjer zelf is super indrukwekkend, er ontspringt een grote waterval uit die ongeveer honderd meter naar beneden stort! Na een tijdje stort er een stuk van de gletsjer naar beneden. De herrie die hier vanaf komt is niet te vergelijken met wat we hoorden bij de Perito Moreno; het klinkt als onweer dat ver weg is, maar dan wel heel hard ;).
Tijd voor de thermen! Zin in! We varen erheen want je kunt er alleen op die manier komen.
Als we aankomen horen we van het personeel dat er maar vier andere mensen zijn! Kortom, alle thermen voor onszelf! Yeah! Het hotel zelf is erg mooi en luxe. De thermische baden zijn nog mooier! Eentje ziet eruit als een kraakheldere poel omringd door jungle (36 graden), en een andere is een zwembad met uitzicht over het fjord (38 graden)! Het is zo warm, dat je zonder veel moeite het fjord in kunt lopen om af te koelen, al gaat dat dan wel weer snel, haha.
Binnen is er een spa met bubbeldingen en waterjets, kortom; relaxed!! ´s Avonds arriveert er nog een groep aardige motorrijders. Het eten is superlekker en we gaan om een uur of elf nog een keer thermen in. Nu met het verschil dat het uitzicht op de fjord veranderd is in de mooiste sterrenhemel die we allebei ooit gezien hebben!
Als we de volgende avond weer terug gaan naar het vaste land en we nog een klein stukje verder fietsen naar een camping, komt er een poolse fietser naast ons staan. Wij hadden al bedacht dat het best een goed idee was om pannenkoeken te bakken en Karol neemt wijn mee. Met z´n drieen zitten we de hele avond te praten onder het bakken en eten (met één pannetje op een haardvuurtje duurt het wat langer dan normaal), gezellig! De volgende twee dagen fietsen we met z´n drieën. Dit is weer eens wat anders en bevalt best goed! ´s Avonds kaarten we, delen we ervaringen (nog iemand die onverharde wegen haat) en maken we veel eten. Karol heeft een leuke Engelstalige blog, waarop hij (veel uitgebreider dan wij) verslag doet van zijn fietstrip. We herkennen heel veel in zijn verhalen. Voor de die hards: unhombreysubici.blogspot.com
Als Karol rechts afslaat naar Argentinië gaan wij richting het noorden, naar Chaiten. Deze dag is weer heel erg zonnig!
We verwachten de hele dag te fietsen, maar mede door een zuidoostenwind, een deels geasfalteerde weg en een licht dalende route richting de zee valt dit erg mee! Chaiten is een rare gewaarwording. Het dorp is vier jaar geleden getroffen door een vulkaanuitbarsting (uit de vulkaan komt nog steeds rook) en dat is nog goed te zien. Huizen zijn verlaten en verzakt, en in sommige staat nog anderhalve meter as en modder.
We hebben vanaf hier de keuze of we met de boot richting Chiloé gaan (een groot eiland), of dat we over de Carretera Austral verder fietsen richting Puerto Montt. Als we aankomen in Chaiten horen we echter dat de boot richting Chiloe een keer per week gaat en dat hij nét vandaag is vertrokken... Dat hadden we iets beter uit kunnen zoeken van tevoren, maar er is nu eenmaal weinig up-to-date informatie langs de route... Achja, nu is de keuze snel gemaakt;we fietsen verder over de Carretera! De route naar het noorden is mooi maar er zitten een paar hele moeilijke stukken weg in, grote losse stenen op de hellingen. Er zitten veel stukjes lopen in (en frustraties :P ). Onderweg is er wel veel te zien; een strand van donkergrijs zand, een stuk fietsen over een landingsbaan die tegelijkertijd ook als weg dient, dode bossen door de vulkaanuitbarsting en de ondertussen gewoon geworden stukken jungle (die nog steeds erg mooi zijn).
Weer de hele dag zon! Onderweg doen we nog een kleine wandeling naar een groep met Alerce-bomen. Deze zijn ongeveer 3000 jaar oud en groeien slechts 1 millimeter per jaar. Antoon heeft nog een lekke band. We komen in het donker op de camping aan en eten een bami-noodpakket. s´ Avonds weer de mooie sterrenhemel!
De volgende middag staan er twee boottochtjes op het programma. Hornopirén is de geplande bestemming. Tussen de overtochten moeten we een afstand van 11 kilometer over een onverhard wegdek afleggen. De boot wacht niet, dus wij besluiten iemand met een pick-up om een lift te vragen. Dit is gelukkig meteen geregeld. Op onze weg tussen de bergen door komen we erachter dat de bestuurder van de pick-up vandaag nog verder rijdt naar Ancud op Chiloé (het eiland). Wij zien hierin een buitenkansje! We mogen de fietsen in de achterbak laten staan, joehoe! Door het donker rijden we over een kustweg, langs Puerto Monnt (we zoeven helaas langs de McDonalds...(we hadden op de website gezien dat dit het eerste filiaal vanaf Buenos Aires zou worden)) naar het eiland Chiloé. Om 1 uur ´s nachts zetten we daar ons tentje op en ´s ochtends worden we verrast door een prachtig uitzicht en schitterend weer!
Het plan is om een rondje over Chiloé te fietsen; richting Castro en over een andere weg weer terug naar het noorden. We merkten gisteren dat het hier een stuk drukker is dan we de afgelopen weken gewend zijn; we zullen dus wat vaker toegang tot internet hebben. Misschien kunnen we dan eindelijk onze foto´s-op-Flickr-achterstand inhalen. Houd ons in de gaten! ;)
