woensdag 22 februari 2012

Torres del Paine (II), El Calafate, El Chaltén


Hoi allemaal!

Bedankt voor de vele leuke reacties op ons vorige verhaal! Dat is een goede motivator voor op de fiets. Vervolg:

We moeten de tent laten repareren in Puerto Natales. We hebben de schade nog even goed bekeken en een reparatie-ontwerp gemaakt om de onderkant van de tent mee te verstevigen. Na lang uitleggen met veel voet- en handwerk, snapte de vrouw van de schoenmaker ons plan om een stuk leer op het uiteinde van de geleiderails te naaien. Nu maar afwachten en hopen dat ze het echt begrepen heeft! Als we de tent de volgende dag opzetten zien we dat de reparatie goed gelukt is en vinden we ons ontwerp een verbetering voor de tent, haha!

Nu kunnen we weer op weg; terug naar Torres del Paine om nog wat meer van het park te zien. Ondanks voorspellingen van veel tegenwind kiezen we ervoor te vertrekken. We hebben een hele mooie wildkampeerplek met uitzicht over een vallei en met de Torres in de verte! ´s Nachts slapen we niet heel lekker, omdat het toch weer hard waait.

De volgende dag gaan we dan ook weer heel langzaam met veel wind, zand en water uit meertjes (kilometers verderop) in ons gezicht. Later hoorden we dat andere fietsers ons zagen vertrekken en ervoor kozen om met de bus te gaan. Als beloning werden we op de camping in het park onthaald door 48912564163 muggen (en bijna net zoveel bulten op alleen Mélanie).

De dagen erna zijn echt heel erg relaxt met mooi weer, prachtige natuur en geweldige uitzichten! We hebben wat kortere fietsdagen en zelfs tijd om uitgebreid te zonnen. Van een paar hele gezellige fietsende duitsers krijgen we een benzinebrandertje dat na 20 jaar niet meer goed werkt. 

Ondanks het gegeven dat we die niet echt nodig hebben, wil Antoon wel een poging wagen om hem te repareren. We hebben immers maar 1 e-reader bij ons waarmee Méla al ongeveer 30 boeken gelezen heeft... Na een avondje klussen en een ongeruste landeigenaar (er kwamen wat vlammen vanaf en aangezien Torres del Paine twee maanden geleden voor een deel afgebrand is, zag hij zijn estancia al in vlammen opgaan...) werkt hij weer! Helaas waren de Duitsers alweer weg en kunnen we hem niet meer teruggeven. Nu kunnen we wel met twee pitjes koken, haha. Die nacht breken we de tent uit voorzorg af. De wind is hier heel apart en kan plotseling aan en uitgaan. Het waait met een interval van 15 minuten heel erg hard en niet. In een schuurtje zetten we de tent midden in de nacht nogmaals op om nog een beetje slaap te pakken.

Als we weer vertrekken uit Torres del Paine hebben we wind mee! Voor de eerste keer! En waarschijnlijk de hele dag! Yeah. Het mag echter niet zo zijn... De windrichting is ter hoogte van de meren net iets anders en komt in onze zij, waardoor we soms over de weg slingeren (de berm in). De wind wordt harder en op een gegeven moment kunnen we niet meer fietsen en moeten een stuk lopen. Als we weer asfalt onder onze banden hebben kunnen we voorzichtig weer verder. Het lijkt goed te gaan tot we over een heuvel komen en de weg iets afbuigt tot in een dal met een brug om de volgende kilometers loodrecht op de wind verder te gaan. We steppen het dal in en de wind zet aan. Vlak voor de brug kunnen we de fietsen niet meer houden (onszelf trouwens ook niet) en leggen we ze in de berm zodat Antoon ze één voor één over de brug kan steppen. De wind is nu abnormaal hard (later opgezocht: waarschijnlijk windkracht 9). Mélanie´s fiets (Méla zelf ook) ligt op de grond en wordt zelfs overeind geblazen! Na een paar spannende minuten zijn de fietsen aan de overkant en de zonnebril van Mélanie een paar kilometer verderop (zonnebril #2, want die van Antoon waaide al eerder van z´n hoofd af). Het rare is dat het weer op zich hartstikke goed is; blauwe lucht, lekker zonnig, best warm, maar extreme storm! We gaan op weg naar de grens met de wind nu weer in onze rug. Op een licht stijgend stuk rijden we 50 kilometer per uur zonder te trappen...

Aangekomen bij de grens zijn we de wind behoorlijk zat (!!!) en willen we niet nog 220 kilometer over de winderige, saaie en onbewoonde pampa´s fietsen. We besluiten een bus of iets dergelijks te nemen naar El Calafate. We zien een bus staan, spreken de chauffeur aan en blijken nog binnen het half uur mee te kunnen! Daarvoor moeten we nog wel door de Chileense en Argentijnse douane die 8 kilometer van elkaar vandaan liggen. Sprinten dus! Eenmaal in Argentinië moeten we uit het zicht van de douaniers in de bus stappen. Raar, maar het zal wel met geld te maken hebben. Met een klein beetje een illegaal gevoel leggen we de 220 kilometer door een saai ´windows-landschap´ supersnel af.

In El Calafate blijken we precies op tijd te zijn voor het begin van een festivalweek ter gelegenheid van het 135-jarige jubileum van de doop van het Lago Argentino (vonden wij ook maar raar). ´s Avonds zijn er optredens en zien we een goede vuurwerkshow! De volgende dag is de president er ook nog. Alle tamtam er omheen is wel grappig, maar het mens op zich was vrij saai en we verstaan niets van wat ze zegt. Snel fietsen richting de Perito Moreno gletsjer dus!

Omdat er geen campings dicht in de buurt van de gletsjer zijn, fietsen we naar Lago Roca en nemen we vanaf daar de volgende dag een minibusje. De gletsjer is echt indrukwekkend! Er breken zo nu en dan stukken ijs vanaf die, met een geluid dat op dat van onweer lijkt, in het water vallen. De grootste stukken die afbreken zijn echt spectaculair en je bent bijna altijd te laat met je camera... Bij Lago Roca is Antoon nog een dagje ziek. De volgende dag is hij weer beter genoeg om een steile berg, met een mooi uitzicht op de Torres del Paine, Perito Moreno, Lago Argentino en de omgeving, te beklimmen.

Met mooie, vrijwel windstille, dagen in het vooruitzicht fietsen we verder naar El Chaltén. Van andere fietsers hebben we hierover al veel gehoord; de omgeving schijnt erg mooi te zijn! We overnachten in het wild op een mooie plek aan een rivier en fietsen de volgende dag in één keer naar El Chaltén. Het weer is namelijk goed en onderweg zijn er maar weinig beschutte kampeerplekken. We fietsen van 10 tot kwart over 9 en weten er 163 (!) kilometer uit te persen. De laatste 90 kilometers ook nog met een lichte tegenwind. We komen net voor het donker met zere lijven in El Chaltén aan, maar we zijn best trots dat we het voor elkaar hebben gekregen. We belonen onszelf dan ook met een supergrote schnitzel en friet voor bijna geen geld.

Vandaag hebben we geïnformeerd naar de twee boten die we de komende tijd moeten hebben; die over het Lago del Desierto en die naar Villa O´Higgins in Chili. De laatste blijkt voor onbepaalde tijd niet te gaan! Er zijn namelijk stakingen in de hele Aysén-regio in Chili. De bevolking wil, net als die in het stedelijke gebied, ook profiteren van de toenemende welvaart van het land en heeft daarom blokkades opgericht, waardoor de brandstoftoevoer is afgesneden. De boot ligt dus stil zonder diesel! We kunnen nu weinig anders dan afwachten.

Morgen fietsen we toch richting de vertrekplaats van de boot (Candelario Mancilla), omdat wachten daar zinvoller is; de boot kan namelijk onaangekondigd toch gaan. Wie op maps kijkt ziet dat deze route voor een deel niet bestaat... Dat klopt! Andere fietsers kwamen met blauwe plekken onze kant op; het wordt in ieder geval één dag sleuren, trekken en duwen. Bovendien schijnt de weg naar het noorden nog weer moeilijker te zijn dan die naar het zuiden (het zal weer eens niet ;) ). Ons werd dan ook met klem aangeraden lastpaarden te huren... Dat gaan we misschien wel doen.

Voor nu wachten we nog even op een terrasje in de zon... met échte koffie (waarin Antoon al weken zin heeft, want hier hebben ze eigenlijk alleen oploskoffie) en wafels met ijs! 




dinsdag 7 februari 2012

Into the wild - Torres del Paine

We zijn er weer!

Onze 7 dagen hiketocht is een 3 dagen tocht geworden...

Vanuit Puerto Natales zijn we met de bus (ivm het achterlaten van de fietsen en bagage) naar het nationale park Torres del Paine gegaan. Tassen vol gepakt met tent, slaapzakken, matjes, voor 7 dagen eten en geen schone kleren; Into the Wild!


Het plan is om rond het hele park te lopen, ongeveer 8 a 10 uur per dag lopen. De eerste dag begint goed; Mooi weer, heel mooi uitzicht! Torres del Paine is een van de mooiste parken in Chili! Er zijn in het park  kleine trekkerscampings want je mag niet in het wild kamperen (dat is op de meeste plekken ook niet mogelijk). De eerste nacht is koud, we zitten wat hoger in de bergen waar het niet regent, maar hagelt of sneeuwt.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De tweede dag is ook goed, iets meer wolken, beetje regen, maar wel mooi!

 
 
 

Naarmate we dichter bij de camping komen begint de wind aan te zetten, we komen uit de luwte van de berg (het waait hier zoals eerder gezegd hard én altijd). ´s Avonds op de camping worden de windvlagen sterker en we beginnen ons lichtelijk zorgen te maken over de tent. Na een tijdje de tent beter vast gezet en nog een paar keer alle haringen gecontroleerd, zware stenen erop om te voorkomen dat ze los gaan. We hebben niet voor niets een goede tent gekocht, dus toen de wind iets ging liggen hebben we hem laten staan. ´s Nachts is de wind weer aangezet, en we hebben tot 2 uur wakker gelegen; de wind maakt veel herrie! Je hoort windstoten van over het meer aan komen rollen! Water uit het meer waait honderden meters het land op en het lijkt dan alsof het regent. Uit bed gegaan om alle haringen nog een keer te checken en we komen er achter dat er een stok door het einde van de geleiderails is gegaan! Shit! Om erger te voorkomen hebben we de tent midden in de nacht afgebroken waarbij we zagen dat er een buis ook flink gebogen is (Op de foto is dat gebogen stuk al vervangen!). We zijn in het campinghuis ergens in een hoek gaan liggen.



Na een schamele 3 uur slaap dachten we er ´s ochtends nog over om nog één dag door te lopen om nog één mooi uitzichtpunt te halen en dan ´s avonds een (duur) bed in zo´n campinghuis te boeken (nog een nacht in de tent mét wind zou de tent helemaal ruineren, dat risico konden we niet lopen! Het moet nog minimaal 5 maanden ons huis zijn!). De volgende dag is het zo bewolkt en regenachtig dat we geen uitzicht zouden hebben op dat punt, dus hebben we besloten om terug te gaan... Balen!

Met de wind en de regen is het nog een zwaar stuk om te lopen! Je evenwicht bewaren is op sommige punten moeilijk, zeker met de backpack op je rug! Door de grote branden van afgelopen december in het park is het de laatste 2 uur ook nog extra grijs en grauw.

 
 
 


In Puerto Natales horen we meer verhalen van tenten die kapot zijn gewaaid. Nu is de tent in reparatie en wachten we nog hier, daarna hopen we weer verder te fietsen. Misschien dat we nog besluiten om door het park te fietsen, omdat het niet erg ver om is en we dan nog iets meer van het park kunnen zien!


Omdat de Flickr foto´s link nu even niet worden weergegeven op de site hier nog even de link:
http://www.flickr.com/photos/73414255@N05/
Als je rechts op de set ´Torres del Paine´ klikt zie je de foto´s in chronologische volgorde en in groot formaat (en kun je evt een slideshow starten). Het uploaden duurt even, dus niet alle foto´s staan er meteen op!

vrijdag 3 februari 2012

Ushuaia - Puerto Natales


We zijn nu twee weken onderweg sinds ons vertrek uit Ushuaia. Het fietsen bevalt ons goed

WEER EN WIND
We hebben ervoor gekozen om van zuid naar noord te fietsen in verband met de seizoenen. Wat betreft de richting van de wind is dat niet zo´n handige keuze. De wind waait hier namelijk onafgebroken met een stormkracht. Zowel de richting als de sterkte van de wind varieert nauwelijks. De richting waarin wij fietsen is ook bijna de hele tijd hetzelfde, namelijk er tegenin! De weinige fietsers die vanaf de goede kant komen, fietsen dan ook minstens twee (drie, vier, vijf) keer zo snel. En wij maar ploeteren! De eerste dag ging top; 95 km, vanaf toen ging het bergafwaarts, spreekwoordelijk dan... Op de vijfde fietsdag was ons gemiddelde gedaald tot zo´n 4,4 km per uur! Na even rekenen bleek dat de volgende 100 km (door hetzelfde landschap) ons nog minimaal 4 dagen zou gaan kosten. Een Argentijns gezin met een camper wilde ons wel meenemen toen we uitgeput in de berm zaten en we ons voor de camper wierpen! Ja… Het waait écht hard! Wat betreft regen, temperatuur en zon zit het ons gelukkig wel mee. Onze regenpakken zijn nog maar één dag uit de tas geweest en de temperatuur is perfect!

OP DE WEG
Er wordt door veel mensen naar ons getoeterd. In het begin dachten we dat we iets fout deden. Al snel hadden we in de gaten dat er ook duimen opgestoken werden en dat de mensen vrolijk zwaaiden. Er worden ook regelmatig foto´s van ons gemaakt. Eén vrachtwagenchauffeur stopte daarvoor zelfs midden op de weg! Ze vinden ons dus wel grappig (of sukkels!) en gaan gelukkig goed aan de kant. Dat is mooi, want van een vluchtstrook hebben ze hier nog niet gehoord. Wel van een berm met keien die niet écht lekker fietst. Meestal rijden we op asfalt of betonplaten, maar ook zijn we al over onverharde wegen gestuiterd. De linkerkant van de weg is daar vaak veel minder hobbelig. Dat zeggen we niet omdat wij réchts fietsen, we fietsen echt vaak aan de linkerkant van de weg! Waarom de weg daar beter  is snappen we niet precies, maar we maken er graag gebruik van!

HUISJE
Zowel de Argentijnse als de Chileense bevolking is erg vriendelijk voor ons. Dat maakt het vinden van een slaapplaats relatief makkelijk. We hebben onze tent al opgezet: eenmaal op een zogenaamde camping (4 euro per nacht, was ook niet meer waard); tweemaal in het wild; tweemaal in de tuin van een estancia (een schapenboerderij); in een schuurtje bij de carabineros de Chile (politie); en in de tuin van een hotel. We hebben verder al in een vies hostel, een erg goed hostel (nu), een hotel (waar we in een badkuip onze kleren hebben gewassen) en in een sportcentrum geslapen. Waar we slapen maakt eigenlijk niet zoveel uit, want we slapen zodra ons hoofd het kussen raakt!

BOOMPJE
De landschappen zijn afwisselend heel mooi en vrij saai (we leggen per dag korte afstanden af). Het is eigenlijk niet vergelijkbaar met iets dat we al kennen. Misschien een beetje met de Lofoten in Noorwegen, maar dan ruiger. Vaak denken we aan Afrika, vanwege de leegte en de scheef gewaaide bomen. Soms zelfs aan de Veluwe…

BEESTJE
Omdat we zo tergend langzaam gaan, zien we allerlei beesten. We waren helemaal blij toen we onze eerste alpaca´s zagen (wat later guanaco´s bleken te zijn)! We zien een heleboel hele grote roofvogels/aaseters, waaronder condors en caracara´s. Deze week vloog er een grote roofvogel op 5 meter (!) afstand een stukje met ons mee! Supergaaf om te zien! Later die dag hoorden we dat deze vogel echter best gevaarlijk is en ook wel eens mensen aanvalt... Loopvogels zijn hier ook; nandu´s (struisvogels), met baby´s! Uitendelijk zagen we ook de echte alpaca´s, de fluffies! Vossen ook nog, net als het gebruikelijke vee: schapen, koeien en paarden. Het verschil met Nederland is wel dat het vee er hier beter uitziet. De beesten lopen altijd buiten. Ze zijn veel schuwer en veel actiever en de schapen hebben nog lange staarten.
Zelf hebben we ook nog beesten opgezocht, namelijk Magallaanse pinguins op het door hen gekoloniseerde Isla Magdalena. Volgens de informatie die we op de boot kregen, leven er op dit eiland tussen honderd- en tweehonderdduizend pinguins. En dat zijn er écht veel! We hebben zeker geen spijt van deze ietwat toeristische excursie (gelukkig was het niet druk), want het was echt cool! Als bonus zagen we ook nog dolfijnen die helemaal uit het water sprongen!

ANDERE REIZIGERS
Bijna elke dag komen we andere fietsers tegen. Op één fransman na sprinten ze allemaal richting het zuiden. De meeste leggen vergelijkbare afstanden af, maar anderen zijn al jaren onderweg. Zo ontmoetten we een andere fransman, die al twee jaar aan het fietsen is van Alaska naar Ushuaia. Een amerikaanse jongen is al sinds drie jaar onderweg. De komende weken regelt hij bij familie zijn visa, waarna hij meteen doorreist naar Europa. Een ouder brits echtpaar ontmoetten we op de pont van Porvenir naar Punta Arenas. Zij zijn met hun Landrover Discovery al twee keer de wereld rondgereisd; eenmaal over het zuidelijk en eenmaal over het noordelijk halfrond. Zij hadden superinteressante verhalen te vertellen. Om wat geld bij te verdienen schrijven ze artikelen over hun reizen in het Landrover Owner Magazine.

EN VERDER
- ´Begraven´ Chilenen hun doden in flats. De kist wordt in een gat in de muur geschoven en ingemetseld. Ervoor wordt een vitrine gemaakt met daarin meestal de naam van de overledene en een foto en heel veel kitsch. Veel vitrines waren nu nog versierd voor kerst.
- Het punt op de kaart dat Morro Chico wordt genoemd, bleek slechts een politiepost en een restaurant te zijn. Wij sliepen toen bij de erg vriendelijke carabineros. Deze kerels wonen met hun gezin in het midden van niets en werken 24/7. Ze bakken hun eigen brood en hebben een moestuin en kippen. Wat precies hun taak is bleef voor ons onduidelijk. Patrouille rijden?
- Langs de kant van de weg staan regelmatig kapelletjes. Deze worden daar neergezet als er iemand is verongelukt. Oók zien we soms kapelletjes van een ander kaliber, er liggen honderden, zo niet duizenden, flessen water opgestapeld. Het verhaal dat hierbij hoort gaat als volgt. Er was eens een vrouw met een pas geboren kind. Door de droogte kwam zij om, maar haar kind bleef een week in leven omdat het nog uit haar borst kon drinken. De Chilenen die in deze legende geloven ´offeren´ nog steeds water aan de moeder en doen daarbij een wens.
- Ook nog een foto uit Argentinië, waar ze erg goed zijn in het spiegelen van boodschappen in de schappen. Het lijkt meer noodzaak dan iets anders, want de winkels waren daar vaak bijna leeg.
- Véél straathonden! Ze gaan netjes voor je zitten als ze merken dat je eten hebt, best grappig!

Zo zijn jullie weer op de hoogte. De leukste/mooiste/meest relevante foto´s zijn op Flickr geplaatst. Jullie kunnen hiernaast klikken om naar die pagina´s te gaan. Wij gaan weer verder met het voorbereiden van de komende weken, want: Nationaal Park Torres del Paine, waar we een wandeltocht van ongeveer 7 dagen gaan maken, de Perito Moreno Gletsjer en nog een heleboel meer!

Voor (leuke) nieuwtjes houden wij ons aanbevolen ;)

Groetjes!