Ola!
Al weer een week geleden vlogen we om 10.10u met vlucht KL0707 vanaf Schiphol naar Buenos Aires. Het inchecken van de bagage ging snel, maar één van de fietsen was te zwaar... bijbetalen dus. De fietsen werden in een lift naar de kelders van Schiphol gezet, waarna wij hoopten dat ze in het goede vliegtuig zouden belanden. Toevallig werden ze precies onder ons raampje het ruim ingeladen. Er werd ook nog best voorzichtig mee gedaan! Tijdens de lange vlucht (langste van KLM) bekeken we wat films. Het leren van de spaanse taal is er helaas bij ingeschoten. Boven de Atlantische oceaan kregen we wel medelijden met Laura Dekker, want die plas is grooot! Boven Brazilië zagen we veel rookpluimen van, waarschijnlijk, in brand gestoken stukken bos.
In Buenos Aires stonden onze fietsen en de bagage al te wachten. Nu moesten we alleen nog een taxi vinden waarin onze fietsen pasten. Die zijn er dus niet! Na een uur of 2 vonden we eindelijk iemand die het wel aandurfde (yes!). Banken naar beneden en hoofdsteunen eraf. Tijdens de, voor Antoon, want die zat onder de dozen, ongemakkelijk rit naar downtown Buenos Aires konden we al een goede indruk van de stad opdoen. Smog, oude (stokoude) auto´s en krottenwijken, maar... onze reis is begonnen!
Om de dagen in Buenos Aires samen te vatten: het is er warm! De zon is er ook fel. Antoon is dan ook behoorlijk verbrand. Mélanie niet, want die verbrandt nooit (uhuhm) De eerste dag vertrokken we vanuit ons hotel, dat in dezelfde straat ligt als het gebouw waarin prinses Maxima haar studie Economie heeft gevolgd, om het centrum te verkennen. We zagen veel hoogbouw in verschillende stijlen en mooie koloniale gebouwen die soms een heel blok vullen. We kwamen uit in het haven-/boulevardgebied dat erg de sfeer heeft van het moderne Kopenhagen (nice!). Later op de middag zagen we op het Plaza del Mayo de dwaze moeders hun wekelijkse protestmars lopen. ´s Avonds wilden we in Palermo iets gaan eten (leuke wijk!), maar door gebrek aan voldoende contant geld en aan werkende pinautomaten (grrrrrr), konden we pas na vele kilometers te voet en twee uur later aanschuiven voor ons eerste stuk Argentijns vlees. De volgende dag bezochten we het vliegveld om te controleren of de reservering van onze fietsen voor de volgende vlucht goed was doorgekomen. Dat was gelukkig zo! Nu was Recoleta aan de beurt, met haar beroemde begraafplaats. Omdat we goed verbrand waren hebben we alleen de schaduwstraatjes gezien. Toevallig lag daaraan ook het graf van Eva Peron. Vervolgens hebben we heerlijk in een parkje gelegen, waar Antoon ging slapen en waar Mélanie de, niet zo geweldige, biografie van Maxima las. De wijk San Telmo was daarna aan de beurt, met haar gezellig winkelstraatjes. Echt leuk sfeertje daar!
Ouders: deze alinea overslaan...
Volgens Chris Zegers en Floortje Dessing moesten we daarna naar La Boca; een niet te missen deel van Buenos Aires vanwege het stadion van de Boca Juniors, de club waarvoor Maradonna ooit speelde, en vanwege de leuke gekleurde huisjes. Onbezorgd liepen we vanaf San Telmo deze wijk in. Het zag er allemaal wel een beetje creepy uit. Méla herinnerde zich toen dat je in sommige straten van La Boca ´s avonds beter niet kunt komen en, oja herrinnert ze zich opeens: ´in de reisgids stond tussen haakjes: ´ook overdag niet´´. Het stadion van de Boca Juniors was al in beeld, dus zo´n vaart zou het niet lopen. We waren de eerste straat nog niet uit of er kwam een politiewagen naast ons rijden. Raampje open: ´are you tourists? What are you doing here? It´s dangerous!´. De agent op de achterbank schoof op en wij kregen een lift. Precies werd aan ons verteld in welke twee (!) straten we veilig konden lopen (want daar stonden op elke hoek van de straat (niet overdreven) twee agenten). Echt op ons gemak waren we al niet meer en Antoon´s fototas ging niet meer open . Uiteindelijk toch maar foto´s gemaakt naast twee van die agenten en met de taxi weer terug. Bedankt Chris en Floortje! Maar eigenlijk hebben we er wel om gelachen.
Op naar Ushuaia, het einde van de wereld! Argentijnen zijn geen moeilijke mensen: regeltjes zijn er om te overtreden. Voor de fietsen hoefden we niets te betalen én ze vlogen weer met ons mee! Op het bijna verlaten vliegveld van Ushuaia hebben we onze fietsen gemonteerd, waarna we incheckten bij Bed & Breakfast Nahuel. Superleuk bij mensen thuis! We waren gelijk een attractie met onze fietsen, zeker toen ze hoorden dat we naar Iquique in Chili gaan. Blijkbaar toch best speciaal.
Vandaag hebben we onze tassen goed ingepakt en hebben we eten ingeslagen voor het begin van onze fietstrip morgenochtend!!! Van twee Nederlanders uit Horst (die Ushuaia als eindpunt hadden op hun motorreis vanaf Alaska(!)) is er niet vaak de mogelijkheid tot internet. We zullen ons best doen om binnenkort weer een verhaal te plaatsen. Als er WiFi is kunnen we wel e-mails lezen op onze e-reader. Die beantwoorden is dan weer wat lastiger... Onze mobiele telefoons werken hier niet. Daarom hebben we een goedkope Argentijnse gekocht waarvan het nummer is: +54 2901 15472661. Jullie kunnen ons dan een berichtje sturen als jullie dat leuk vinden, óf als dat nodig is. We sturen waarschijnlijk niets terug omdat we geen idee hebben hoeveel beltegoed erop staat, haha. Aan de taal wordt gewerkt ;)Nu gaat het echt beginnen! Ciao!
Ps. We hebben wat probleempjes met het uploaden van alle foto´s, de bestanden zijn nogal groot en de internetverbinding nogal traag. Die komen dus later.
 |
| De boot van Marjolein?! |
