woensdag 22 februari 2012

Torres del Paine (II), El Calafate, El Chaltén


Hoi allemaal!

Bedankt voor de vele leuke reacties op ons vorige verhaal! Dat is een goede motivator voor op de fiets. Vervolg:

We moeten de tent laten repareren in Puerto Natales. We hebben de schade nog even goed bekeken en een reparatie-ontwerp gemaakt om de onderkant van de tent mee te verstevigen. Na lang uitleggen met veel voet- en handwerk, snapte de vrouw van de schoenmaker ons plan om een stuk leer op het uiteinde van de geleiderails te naaien. Nu maar afwachten en hopen dat ze het echt begrepen heeft! Als we de tent de volgende dag opzetten zien we dat de reparatie goed gelukt is en vinden we ons ontwerp een verbetering voor de tent, haha!

Nu kunnen we weer op weg; terug naar Torres del Paine om nog wat meer van het park te zien. Ondanks voorspellingen van veel tegenwind kiezen we ervoor te vertrekken. We hebben een hele mooie wildkampeerplek met uitzicht over een vallei en met de Torres in de verte! ´s Nachts slapen we niet heel lekker, omdat het toch weer hard waait.

De volgende dag gaan we dan ook weer heel langzaam met veel wind, zand en water uit meertjes (kilometers verderop) in ons gezicht. Later hoorden we dat andere fietsers ons zagen vertrekken en ervoor kozen om met de bus te gaan. Als beloning werden we op de camping in het park onthaald door 48912564163 muggen (en bijna net zoveel bulten op alleen Mélanie).

De dagen erna zijn echt heel erg relaxt met mooi weer, prachtige natuur en geweldige uitzichten! We hebben wat kortere fietsdagen en zelfs tijd om uitgebreid te zonnen. Van een paar hele gezellige fietsende duitsers krijgen we een benzinebrandertje dat na 20 jaar niet meer goed werkt. 

Ondanks het gegeven dat we die niet echt nodig hebben, wil Antoon wel een poging wagen om hem te repareren. We hebben immers maar 1 e-reader bij ons waarmee Méla al ongeveer 30 boeken gelezen heeft... Na een avondje klussen en een ongeruste landeigenaar (er kwamen wat vlammen vanaf en aangezien Torres del Paine twee maanden geleden voor een deel afgebrand is, zag hij zijn estancia al in vlammen opgaan...) werkt hij weer! Helaas waren de Duitsers alweer weg en kunnen we hem niet meer teruggeven. Nu kunnen we wel met twee pitjes koken, haha. Die nacht breken we de tent uit voorzorg af. De wind is hier heel apart en kan plotseling aan en uitgaan. Het waait met een interval van 15 minuten heel erg hard en niet. In een schuurtje zetten we de tent midden in de nacht nogmaals op om nog een beetje slaap te pakken.

Als we weer vertrekken uit Torres del Paine hebben we wind mee! Voor de eerste keer! En waarschijnlijk de hele dag! Yeah. Het mag echter niet zo zijn... De windrichting is ter hoogte van de meren net iets anders en komt in onze zij, waardoor we soms over de weg slingeren (de berm in). De wind wordt harder en op een gegeven moment kunnen we niet meer fietsen en moeten een stuk lopen. Als we weer asfalt onder onze banden hebben kunnen we voorzichtig weer verder. Het lijkt goed te gaan tot we over een heuvel komen en de weg iets afbuigt tot in een dal met een brug om de volgende kilometers loodrecht op de wind verder te gaan. We steppen het dal in en de wind zet aan. Vlak voor de brug kunnen we de fietsen niet meer houden (onszelf trouwens ook niet) en leggen we ze in de berm zodat Antoon ze één voor één over de brug kan steppen. De wind is nu abnormaal hard (later opgezocht: waarschijnlijk windkracht 9). Mélanie´s fiets (Méla zelf ook) ligt op de grond en wordt zelfs overeind geblazen! Na een paar spannende minuten zijn de fietsen aan de overkant en de zonnebril van Mélanie een paar kilometer verderop (zonnebril #2, want die van Antoon waaide al eerder van z´n hoofd af). Het rare is dat het weer op zich hartstikke goed is; blauwe lucht, lekker zonnig, best warm, maar extreme storm! We gaan op weg naar de grens met de wind nu weer in onze rug. Op een licht stijgend stuk rijden we 50 kilometer per uur zonder te trappen...

Aangekomen bij de grens zijn we de wind behoorlijk zat (!!!) en willen we niet nog 220 kilometer over de winderige, saaie en onbewoonde pampa´s fietsen. We besluiten een bus of iets dergelijks te nemen naar El Calafate. We zien een bus staan, spreken de chauffeur aan en blijken nog binnen het half uur mee te kunnen! Daarvoor moeten we nog wel door de Chileense en Argentijnse douane die 8 kilometer van elkaar vandaan liggen. Sprinten dus! Eenmaal in Argentinië moeten we uit het zicht van de douaniers in de bus stappen. Raar, maar het zal wel met geld te maken hebben. Met een klein beetje een illegaal gevoel leggen we de 220 kilometer door een saai ´windows-landschap´ supersnel af.

In El Calafate blijken we precies op tijd te zijn voor het begin van een festivalweek ter gelegenheid van het 135-jarige jubileum van de doop van het Lago Argentino (vonden wij ook maar raar). ´s Avonds zijn er optredens en zien we een goede vuurwerkshow! De volgende dag is de president er ook nog. Alle tamtam er omheen is wel grappig, maar het mens op zich was vrij saai en we verstaan niets van wat ze zegt. Snel fietsen richting de Perito Moreno gletsjer dus!

Omdat er geen campings dicht in de buurt van de gletsjer zijn, fietsen we naar Lago Roca en nemen we vanaf daar de volgende dag een minibusje. De gletsjer is echt indrukwekkend! Er breken zo nu en dan stukken ijs vanaf die, met een geluid dat op dat van onweer lijkt, in het water vallen. De grootste stukken die afbreken zijn echt spectaculair en je bent bijna altijd te laat met je camera... Bij Lago Roca is Antoon nog een dagje ziek. De volgende dag is hij weer beter genoeg om een steile berg, met een mooi uitzicht op de Torres del Paine, Perito Moreno, Lago Argentino en de omgeving, te beklimmen.

Met mooie, vrijwel windstille, dagen in het vooruitzicht fietsen we verder naar El Chaltén. Van andere fietsers hebben we hierover al veel gehoord; de omgeving schijnt erg mooi te zijn! We overnachten in het wild op een mooie plek aan een rivier en fietsen de volgende dag in één keer naar El Chaltén. Het weer is namelijk goed en onderweg zijn er maar weinig beschutte kampeerplekken. We fietsen van 10 tot kwart over 9 en weten er 163 (!) kilometer uit te persen. De laatste 90 kilometers ook nog met een lichte tegenwind. We komen net voor het donker met zere lijven in El Chaltén aan, maar we zijn best trots dat we het voor elkaar hebben gekregen. We belonen onszelf dan ook met een supergrote schnitzel en friet voor bijna geen geld.

Vandaag hebben we geïnformeerd naar de twee boten die we de komende tijd moeten hebben; die over het Lago del Desierto en die naar Villa O´Higgins in Chili. De laatste blijkt voor onbepaalde tijd niet te gaan! Er zijn namelijk stakingen in de hele Aysén-regio in Chili. De bevolking wil, net als die in het stedelijke gebied, ook profiteren van de toenemende welvaart van het land en heeft daarom blokkades opgericht, waardoor de brandstoftoevoer is afgesneden. De boot ligt dus stil zonder diesel! We kunnen nu weinig anders dan afwachten.

Morgen fietsen we toch richting de vertrekplaats van de boot (Candelario Mancilla), omdat wachten daar zinvoller is; de boot kan namelijk onaangekondigd toch gaan. Wie op maps kijkt ziet dat deze route voor een deel niet bestaat... Dat klopt! Andere fietsers kwamen met blauwe plekken onze kant op; het wordt in ieder geval één dag sleuren, trekken en duwen. Bovendien schijnt de weg naar het noorden nog weer moeilijker te zijn dan die naar het zuiden (het zal weer eens niet ;) ). Ons werd dan ook met klem aangeraden lastpaarden te huren... Dat gaan we misschien wel doen.

Voor nu wachten we nog even op een terrasje in de zon... met échte koffie (waarin Antoon al weken zin heeft, want hier hebben ze eigenlijk alleen oploskoffie) en wafels met ijs! 




9 opmerkingen:

  1. De uploadsnelheid van de computer waarop we dit verhaal schreven is heel laag... Het is nu daarom niet mogelijk foto´s naar Flickr te uploaden. Deze komen later nog een keertje. Doeii!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jij lijkt wel een neger Melanie zo bruin ;) Maar heel mooi avontuur, en die foto's alle het blauw is echt supermooi blauw, nice! Topprestatie 163km! Veel plezier nog!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi saampjes,

    Wat een belevenis zeg.....zijn jullie niet af en toe bang? Als ik dat verhaal lees van die harde wind.....lijkt me toch wel eng.
    En dan al die muggen....wat een toestand.
    Het is wel erg leuk hoor, om jullie verhalen te lezen. Wij leven erg met jullie mee.
    Fijn dat jullie zo heerlijk genieten van alle avonturen.
    wij wensen jullie wederom een goede fiets trip toe. Tot de volgende keer ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dankzij het lieve broertje van Méla staan de foto´s un wél op Flickr:

    http://www.flickr.com/photos/73414255@N05/sets/72157629432246137/#

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hola,
      Wat een mooie verhalen. Toch fijn dat er af en toe een bus langskomt. Hoe is het met jullie kuiten? Volgende keer misschien weer iets grotere beesten om van te genieten.
      Prachtige foto's met dank aan Arno.

      xx Anneke

      Verwijderen
  5. Haa!

    So die weg was stijl zeg! Maar wat een mooie omgeving en dat uitzicht vanaf de Cerro de los Crystales, woooo! Die gletsjer moet volgens mij wel giga hoog geweest zijn?

    Jullie zien inderdaad wel wat bruin-witjes! :D

    Enjoy mucho!

    Marc

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hey,

    Wat een mooie foto's en spannende verhalen.
    We lezen ze altijd met plezier en kunnen dan ook stiekem een beetje mee genieten van jullie avontuur. We wensen jullie nog veel mooie momenten toe!

    Niels & Marlon

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hey werelreizigers!

    heerlijk om jullie belevenissen weer te kunnen te lezen! super mooie foto's trouwens. Ben benieuwd hoe pinda bruin jullie terug komen. :) Have fun and a safe trip!

    Bruno en Denise

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Marjon van den Assum10 maart 2012 om 17:19

    Ik heb veel bewondering voor jullie fietstochten met die harde wind (hier heet dat stoempen) en het (wild)kamperen. De foto's en verhalen zijn prachtig! Ik heb een kaartje van Chili gemaakt en daarop aangetekend de fietsroute die jullie afleggen, want spot veegt telkens het begin weg.
    Veel plezier en succes verder!
    Veel liefs en dikke knuffels, mam.

    BeantwoordenVerwijderen