maandag 16 april 2012

Ancud - Concepción

Ons rondje op het eiland Chiloe begint goed. We zijn uit de bergen en de weg is weer geasfalteerd! Na een kilometer of 20 slaan we af richting Chépu en moeten we over een rottige zandweg met stenen verder... Antoon vindt een mobiel langs de kant van de weg. Komt goed uit, want die van Mélanie zijn we een week daarvoor kwijt geraakt. Niet dat we ermee bellen, maar we kunnen hem gebruiken als nieuwe wekker. De eigenaar hoeft hem blijkbaar ook niet terug, want op onze smsjes wordt niet gereageerd. ´s Avonds willen we nog even richting de zee lopen en we komen op het goede idee om van het zandpad af te wijken om op een duin te komen. Na 10 minuten komen we bij een moerasje en als we daar omheen zijn worden de (Nalca-) planten zo groot dat we de duin bijna niet kunnen bereiken. Omdat het bijna donker wordt moeten we ons ook nog haasten. Maar het was leuk en mooi ;)

Castro is de volgende stad op Chiloe die schijnbaar zeer de moeite waard is. Er zijn daar ´Palafito´s´; op palen gebouwde huisjes langs de kust. We snappen het nut ervan niet echt, want er is zat ruimte op het land. De stad zelf vinden we eigenlijk niet heel bijzonder. De kerk die op het eerste gezicht best mooi is, blijkt van dichterbij bekleed met golfplaten met een steenpatroon. De verf bladdert af. Doorfietsen maar weer! Nu weer over onverharde wegen.

Als we in Dalcahue komen, komt er een pluizige zwerfhond bij ons lopen. We hebben hem niks gegeven (ook geen aandacht), maar blijkbaar vindt ie ons wel gezellig. De komende 12 kilometer loopt ie met ons mee. De weg is hier echt heel slecht dus hij kan het makkelijk bijhouden als wij met z´n tweeën één voor één de fietsen omhoog duwen en met 5 kilometer per uur naar beneden hobbelen. De slechte weg wordt goedgemaakt door een supermooi uitzicht op de Andes aan de overkant van de baai, waar we de afgelopen weken gefietst hebben! In het water liggen honderden ´Fish-farms´ waar zalmen gekweekt worden. Onderweg zien we (en ruiken we!) dan ook veel zalmtransporten en -fabrieken.


Na nog een paar kilometer onverharde weg zien we weer asfalt! We hebben blijkbaar niet de goede route genomen, want deze weg komt ook vanaf het stadje... Nu kan onze gezelschapshond ons niet meer bijhouden, hij probeert het echter wel! Het is zonnig en warm. Wolfje (:D) blijft maar rennen. Best zielig, maar we kunnen hem moeilijk achterop de fiets zetten. Vlak voor een bocht zien we hem voor het laatst. Een kilometer achter ons en nog steeds aan het lopen...

De volgende dag rijden we vanaf Quemchi weer een lastig stuk onverhard. Er komt na 10 kilometer een man in een vrachtautootje voorbij die vraagt of we met hem mee willen rijden. Tuurlijk! Fietsen achterop, wij achterop, en rijden maar :D Hij moet nog wel even een adresje vinden waar hij een paar honderd kilo kunstmest moet afleveren. Het probleem hier is dat de huizen geen adressen hebben. Na een paar keer gestopt te zijn om te vragen naar het huis van de klant en na een rondritje door de binnenlanden van Chiloe worden we weer afgezet op de route richting de pont terug naar het vaste land. Nu kunnen we Puerto Montt (de eerste echt grote stad die we tegen gaan komen) vandaag nog halen! Wij sjezen keihard over de Ruta 5, ondertussen bedenkend welk McMenu we willen!


Over Puerto Montt wordt eigenlijk niet zoveel positiefs gemeld (ook wel ´Muerto Montt´ genoemd), maar na twee maanden houten dorpjes vinden we het een prima stad om even in rond te lopen en de malls te bekijken, ook al kunnen we niks meenemen op de fiets.

We komen nu in het merengebied en in de buurt van de grote vulkanen. Die konden we al zien vanaf Ancud, ongeveer 150 km verder weg. Naar het merengebied zijn, ook al vóór het einde van de Tweede Wereldoorlog, veel Duitsers verhuisd. De Duitse invloeden zijn duidelijk zichtbaar in bijvoorbeeld Puerto Varas: küchen (taart), Duitse scholen, goede wegen, fietspaden, mooie huizen, betere supermarkten enz...

In Ensenada zetten we ons tentje op aan de voet van vulkaan Osorno, 2652 meter hoog. De volgende dag besluiten we om vanaf zeeniveau de vulkaan op te fietsen (alle spullen laten we beneden)! Het hoogste punt waar we kunnen komen is 1240 meter.  Daar doen we dan ook twee uur over, maar zonder bepakking valt het eigenlijk best mee. Het uitzicht is super! We nemen de tijd en wandelen nog een klein stukje verder omhoog over de zwarte puimstenen. Nu nog even terugfietsen... En dat gaat hard! Superhard! Het eerste steilste stuk gaat Antoon meteen 80 km/uur, en dat kon nog veel harder! Maar voor de zekerheid toch maar even de rem erop. Daarna is het echt racen. Lekker ´plat´ door de bochten en op de rechte stukken keihard trappen. Maximum 81 km/uur (trappen heeft dan niet veel zin meer) en met bloedhete velgen van het remmen komen we beneden aan. Alleen daar hadden we al 2 uur omhoog fietsen voor over!


Als we de volgende dag weer weg willen gaan, valt het ons op dat er een tas leger is dan normaal. Op de een of andere mysterieuze manier zijn we een regenbroek kwijt... Die hebben we al minstens 2 weken niet nodig gehad dus we hebben geen idee waar die is. Gelukkig blijft het weer de komende dagen goed. 

Na de vulkaan is het landschap heuvelachtig en niet echt spectaculair, we fietsen wel lekker door want de wegen en het weer zijn goed. ´s Avonds op een camping in Entre Lagos barbequen we. De volgende dag staat ons weer een ontzettend slechte weg te wachten. We besluiten af te slaan richting het westen en als het al best laat is kunnen we kiezen om te stoppen of om nog even over de snelweg te racen. We kiezen voor het laatste. In 5 minuten snelweg zien we al 20 situaties die in nederland www.nu.nl/opmerkelijk zeker zouden halen. De uit elkaar vallende auto´s zijn we ondertussen wel gewend, die rijden hier maximaal 50 km/uur. Als je een afslag gemist hebt kun je gerust een stukje achteruit rijden. Met je tractor op de snelweg? Geen probleem. Met je fiets over de snelweg? Tuurlijk. Met je fiets tegen de richting inrijden? Ja joh. De snelweg oversteken 20 meter vanaf een voetgangersbrug? Doet iedereen. Voor de barrels die hier rijden wordt wel goed gezorgd, er is ongeveer elke kilometer een ´calle de servicio´, oftwel stopplaats voor kapotte auto´s. In de 30 km snelweg die we fietsen vermaken we ons prima! Met een korte lift achterin een pickup komen we in het donker in Valdivia aan. De eerste studentenstad. Die zijn toevallig net aan de ontgroening bezig. Grappig, want overal in de stad lopen om geld bedelende, stinkende, vieze studenten met kapotte kleren, ghehe.

Langs de rivier staat een vismarkt. Daar is een groep zeeleeuwen ook achter gekomen en die liggen hier te wachten op stukken vis. ´s Avonds gaan ze met z´n allen op een vlonder liggen en slapen of maken rare geluiden, zeker als er een zeeleeuw bij wil. Die wordt in de meeste gevallen weer weggejaagd, best grappig om even bij te blijven kijken. We kopen hier een nieuwe regenbroek, gaan naar de film voor 2,5 euro per persoon (Wrath of the Titans, niet heengaan, slechte film, wisten wij eigenlijk ook wel, maar het was zó goedkoop en we hadden zin in de bios!) en Antoon gaat naar de kapper voor 5 euro.


Vanuit Valdivia fietsen we ook nog heen en weer naar Niebla. Er staat daar een ruïne van een Spaans fort dat is gebouwd om het veroverde gebied te verdedigen tegen de Nederlanders en Engelsen. In het kleine museum zien we ook nog Nederlandse kaarten; wel grappig.

Als we weer op weg willen gaan regent het. Daar hebben we geen zin; het beloofde toch al niet zo´n spannende dag te gaan worden. We vinden de bus een prima optie! Na een uur wachten (een grote bus bleek een kleine te zijn waar onze fietsen niet in konden) lekker relaxed met nog 80 anderen in een bus waar 43 mensen in mogen. De volgende dag fietsen we nog een klein stukje en komen we aan in Coñaripe, aan de voet van vulkaan Villarrica. We kunnen er echter niks van zien; het is bewolkt. Hier zijn wel hele mooie thermen naar het schijnt. Dan gaan we daar maar heen! Vinden we ook niet erg ;). De weg erheen is alleen wel omhoog, van modder, en 16 km lang... Een taxi vinden we te duur, dus we proberen te liften. Na 5 minuten stopt er een grote auto waar we wel in kunnen (bij elkaar op schoot want er zitten al 4 mensen in). De thermen zijn supermooi; 20 baden in een kloof waar een riviertje doorheen loopt. We regelen meteen een lift terug met een paar aardige Argentijnen. Als de mensen van de eerste lift weggaan, krijgen we nog een telefoonnummer voor als we in Santiago zijn. Dan kunnen we daar logeren!


Nu gaan we op weg naar het Nationale Park Conguillio. We krijgen vulkaan Villarrica onderweg toch nog even te zien als het weer zonnig wordt! 


Voor het park geven onze kilometertellers 3000km aan! Vandaag wordt een dagje omhoog fietsen. We moeten over de pas tussen de twee vulkanen die hier liggen. Het maakt hier echter helemaal niet uit dat we langzaam gaan, want het is écht mooi! Groene bossen met grote ´monkey puzzle trees´ worden afgewisseld met de zwarte afgekoelde lavastromen. Die lavastromen hebben riviertjes afgedamd waar nu meertjes zijn met dode bossen erin. Onderweg fietsen we door ´volcano risk areas´. Vulkaan Llaima is namelijk nog actief en is in 2008 voor het laatst uitgebarsten! Dit is zéker één van de mooiere gebieden die we gezien hebben!


De volgende dagen gaan we snel; we fietsen door een gebied waar veel hout wordt vervoerd en verwerkt. Er denderen om de paar minuten vrachtwagens voorbij vol boomstammen. Bergop rijden ze niet veel harder dan wij; bergaf halen we ze in! We fietsen in 4 dagen 360 kilometer; ook omdat er niet écht wat bijzonders te zien is hier. Beetje Europees landschap.

Vlak voor Concepción gaan we de kolenmijn van Lota in (Chiflón del Diablo). Deze bevinden zich voor een groot gedeelte onder de zee! Onze gids is klein en loopt redelijk makkelijk door de mijn. Voor ons Nederlanders is het iets moeilijker. We luisteren naar zijn verhalen met een scheef hoofd.


Nu in Concepción zitten we de hele dag achter de computer om een nieuw verhaal te typen én om alle foto´s op Flickr te zetten!

De fotoalbums horen bij de verhalen met dezelfde titels. Je vindt ze hieronder:
Foto´s El Chaltén - Coyhaique klik HIER
Foto´s Coyhaique - Ancud klik HIER
Foto´s Ancud - Concepción klik HIER

Op veler verzoek ook nog een weekje avondeten van Antoon en Mélanie. Deze week is niet helemaal representatief, omdat we nu weer in bewoond gebied zijn. De twee maanden in het zuiden aten we vooral pasta met tomatensaus, of soep met pasta...








 Ciaaoooo!

8 opmerkingen:

  1. Goed om te zien dat jullie in alle luxe de overtocht maken. Zeker als Antoon Cristal drinkt als een echte mtv-cribs meneer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi hoi,
    Leuk om weer wat verhalen van jullie te lezen. Wat een belevenissen maken jullie mee. De foto's gaan we met zijn allen een keer bekijken. Die zullen vast prachtig zijn. Heel veel plezier weer verder. Jullie zijn al op de helft van jullie fiets reis. Gaat toch heel snel hoor.
    Succes met jullie verdere tocht. Groetjes van ons

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wow, wat een práchtige foto's!
    Het afzien op de fiets is het alles waard. :D

    't was ook hier in 't frisse NL even heel erg genieten van Zuid Amerika.
    Bedankt! en heel veel liefs,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi wereldfietsers,

    Ben stil en onder de indruk van jullie foto's. Wat geweldige mooie natuurplaatjes staan erbij zeg!!!!!!! Zo is het zonder er te zijn, ook voor het hele thuisfront steeds weer een feest om er naar te kijken. Ja en wat gaat de tijd snel als je er bij stil staat. Nog maar even niet doen hoor. Ga maar door en blijf vooral de vrijheid opslurpen. Geniet ze met volle teugen, Veel liefs van ons uit het VEEL TE KILLE Nederland, Dikke KUS- Adri

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ziet er allemaal ontzettend mooi uit! Leuk om alles te lezen en om alle foto's te zien! Geniet er nog van daar! Voor je het weet ben je weer op weg terug ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hey allebei!

    goed weer van jullie te horen! heerlijk die verhalen en foto's
    3000 km op de teller en al weer 3 maanden weg.
    Bizar hoe snel dat gaat!
    Geniet er van!

    grt Bruno

    BeantwoordenVerwijderen
  7. hallo stoere binken,

    Wat mooi en wat een leegte! Ik geniet van jullie verhalen en prachtige foto's. Wat een indrukwekkende natuur waar jullie doorheen fietsen en soms ploeteren. Op de kaart zie ik dat jullie nu bijna in het wijngebied zijn, Mendoza. Neem een lekker glas en ik proost mee op jullie gezondheid!

    Lieve groetjes,

    Anneke

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Karin van den Assum3 mei 2012 om 00:21

    Hey Mélanie en Antoon! Ik heb vanavond maar eens even de tijd genomen om jullie verslagen en foto's te bekijken; prachtig! Leuke verhalen en heel mooie foto's. Wat 'n avontuurlijke reis, echt heel bijzonder. Ik heb er van genoten.
    Succes met de verdere tocht en nog eem mooie tijd daar in het verre Chili......
    Liefs en groetjes, Iris en Karin

    BeantwoordenVerwijderen