El Chaltén - Coyhaique

We wachten op de boot  in El Chaltén...


We zijn toch maar niet naar de vertrekplaats van de boot gegaan (2 dagen verderop) omdat daar vrij weinig is en we niet weten hoe lang we moeten gaan wachten. De boot naar Villa O´Higgins gaat namelijk nog steeds niet door de stakingen en roadblocks in Aysén. Van de toeristenbureaus en hostels waar we om informatie vragen horen we niets nieuws. Ze krijgen zelf ook geen informatie. De meeste mensen adviseren na een paar dagen om niet langer te wachten. De situatie lijkt te verergeren en het lijkt er niet op dat de boot de komende dagen/weken nog gaat varen... 




We besluiten om met de bus te gaan via Argentinië. Hierdoor missen we een mooi stuk van de route (´that part changed my life!´), een stuk lopen (´you´ll have fun there...´) en een paar bijzondere plaatsen (´Caleta Tortel is unique in the world´). Máár we rijden wel over de beruchte/beroemde Ruta 40 (eindeloze pampa´s = eigenlijk supersaai). We kunnen echter in Chili wel weer naar beneden fietsen en toch nog wat zien, maar dat zien we dan wel weer. De bus gaat pas over twee dagen, dus we maken nog een lange en steile wandeling naar Fitz Roy, een populaire en mooie berg voor bergbeklimmers. Supermooi!

Na 8 uur in de bus komen we aan in Bajo Caracoles, waar eigenlijk niks is. Er wonen misschien 20 mensen. Vanaf hier fietsen we over een verlaten stuk, met hier en daar ontzettend slechte wegen, weer terug naar Chili. We komen ongeveer 5 auto´s per dag tegen. Op de grens slapen we bij de Douane, aardige mensen die met een paar man deze post bezetten en om de maand 5 dagen vrij hebben (van die 5 dagen moeten ze dan ook nog minstens 2 dagen reizen!). Vanaf hier wordt het landschap weer echt mooi, we fietsen door een hele mooie vallei waar de meeste Huemuls leven in heel Chili! Huemuls zijn bijna uitgestorven Andische herten, en we zien er dan ook nul :). Ook Puma´s, waar Antoon al sinds Torres del Paine naar op zoek is, hebben we nog niet gezien... Wel een bang gordeldier dat een mislukte poging deed om zich te verstoppen achter een rots.

We zijn weer op de route! De ´Carretera Austral´. Een bekende mooie route onder fietsers die gaat van Villa O´Higgins naar Puerto Montt, 1240 km. Hier merken we de gevolgen van de stakingen. Er zijn vrijwel geen auto´s, er is geen groente, fruit en zuivelproducten in de winkels, en het ziet er niet naar uit dat de mensen druk bezig zijn.  Dat blijkt ook in ons Hostel, we moeten voor 11 uur in het hostel zijn (Dan gaan ze naar bed) en we kunnen niet voor 10 uur ontbijten (dan slaapt iedereen nog)... Achja, lekker rustig. Ook brood is moeilijk te krijgen! Wat eigenlijk het enige echt vervelende is voor ons. Er zitten hier ook veel backpackers vast die geen lift meer kunnen krijgen. Ze kunnen voor 200 euro 150 km verderop afgezet worden door mensen die nog wat benzine over hebben. Wij zijn blij dat we op de fiets zijn! We besluiten om ook om niet meer op en neer (130 km enkeltje) naar het zuiden te fietsen; kost te veel tijd en er is geen kans op een lift terug. Goeie reden om nog eens terug te komen!


De mooie omgeving hier (het is écht mooi) heeft ook een keerzijde; door de bergen regent het hier vaak. En dat wordt erger naarmate we naar het noorden fietsen. We hebben de regenpakken hier nodig, maar al met al hebben we best mooie dagen. Onderweg merken we dat het met het toerisme niet erg goed gaat door de stakingen, we worden snel aangesproken door mensen die ons in hun hostel willen. We krijgen in Puerto Tranquilo zelfs en heel huis (cabaña) voor 6 personen! Erg relaxed! We kunnen hier ook naar de ´Cuevas de Marmol´; uitgesleten bergen in een meer waar je met een bootje heen moet. Hier is blijkbaar nog wel benzine voor en we huren met 4 anderen een bootje. Het waait hard! De golven zijn hoog en het bootje klein! Maar alles gaat goed en de uitgesleten rotsen zijn mooi. 

Als we weer op de fiets zitten richting Coyhaique komen we weer door allerlei landschappen: ´jungle´, bergen, rivieren, heuvels en woestijnachtige bergen. Het is hier écht mooi! Zeker als we de laatste dag opeens 27 graden en strakblauwe lucht hebben! Op het moment dat we Coyhaique inrijden krijgt Antoon nog een spijker in zijn band... Door de vele tips van ongeveer iedereen (´vergeet je plaksetje niet!´) kunnen we deze echter plakken met uitzicht op gigantische rijen van auto´s en mensen voor het tankstation! De roadblocks zijn opgeheven! Er staan door de hele stad kilometers aan auto´s te wachten voor een tankje benzine. In de supermarkten staan honderden mensen in de rij voor zakken (1 pp!) van 10 kilo bloem om brood te bakken. Het ziet er allemaal apart uit, de mensen zijn rustig en alles gaat georganiseerd en goed.

Nu zitten we in Coyhaique en hebben we even pauze genomen. Het is nog steeds mooi weer en dat bevalt ons wel :) Dit is de grootste stad die we tot nu toe zijn tegen gekomen op Buenos Aires na (dat betekent niet dat het een grote stad ís). 


Morgen gaan we weer verder!

Ps. Foto´s volgen later... Laten we wel weten in de reacties!